- విశ్వాసాలు.. వాస్తవాలు...
ముప్పైఏళ్ళనాటి మాట. స్నేహితుని ఇంట్లో వాళ్ళ బాబు పుట్టినరోజు ఫంక్షన్‌కి వెళ్ళి వచ్చాము. వచ్చేటప్పటికే మా పాప శాంతిశ్రీ ఒళ్ళు కొంచెం వేడిగా ఉంది. వచ్చినప్పటి నుండి ఒకటే ఏడుస్తోంది. ఎత్తుకున్నా ఏడుపు ఆపడం లేదు. వెంటనే మా అమ్మ 'ఒరేరు! అమ్మాయికి దిష్టి తగిలిందిరా!' అని డిక్లేర్‌ చేసింది. నేను వారించేలోగానే లోనికి వెళ్ళి ఎండు మిరపకాయలు, ఉప్పు, వెంట్రుకలు తెచ్చి పాప చుట్టూతా ఆ వస్తువులను తిప్పి మండే పొయ్యిలో పడేసింది. అవి చిటపటమంటూ కాలిపోయాయి. ఘాటైన వాసన ఏమీ రాలేదు. అప్పుడు మా అమ్మ 'చూడరా లక్ష్మీకాంతం! మిరపకాయల ఘాటే రాలేదు. అంటే దిష్టి బాగా తగిలిందన్నమాట. నువ్వు దిష్టీ, గిష్టీ లేదంటావుగానీ చూడు పిల్లకు దిష్టి తగిలింది కాబట్టే మిరపకాయల కోరు (ఘాటు) రాలేదు. దిష్టి లేకపోతే మిరపకాయల కోరు బాగా వచ్చి మనందరికీ దగ్గు వచ్చి ఉండేది' అంది. అప్పుడు నేను మా అమ్మతో 'అమ్మా! ఇప్పుడు నీవు కొంచెం ఎక్కువ మిరపకాయలు, ఉప్పు తీసుకొని నాకు దిష్టి తీయి. తర్వాత వాటిలో సగం ఈ పొయ్యిలో వెయ్యి. ఏమవుతుందో చూడు' అన్నాను. మా అమ్మ ఆ ప్రకారంగా చేసింది. ఘాటు వాసన రాలేదు. 'అంటే నాకు కూడా దిష్టి తగిలిందా అమ్మా!' అని అడిగాను. మా అమ్మ మౌనం వహించింది. 'ఇప్పుడు మిగిలిన మిరపకాయలు ఈ కుంపట్లో వెయ్యి' అన్నాను. ఆమె వేసింది. వెంటనే గదంతా విపరీతమైన ఘాటు వాసన వ్యాపించి, అందరికీ దగ్గు వచ్చింది. 'ఇప్పుడు ఏమంటావమ్మా! నాకు దిష్టి తగల్లేదా?' అన్నాను. అమ్మ ఏం మాట్లాడలేదు. అప్పుడు నేను ఘాటు వాసన వెనుకనున్న సైన్సు సూత్రాన్ని వివరించాను. 'నీవు మొదట ఉప్పూ, మిరపకాయలు భగ భగ మండే పొయ్యిలో వేశావు. అంత పెద్దమంటకు మిరపకాయలు ఒక్కసారిగా మండిపోయాయి. అందువలన వాటిలోని రసాయన పదార్థాలు ఒక్కసారిగా గాలిలో కలిసిపోయాయి. అందువలన పొగకాని, కోరుగాని రాలేదు. రెండవసారి నుసికట్టిన బొగ్గులపై మిరపకాయలు వేశావు. అవి మండటానికి కావలసినంత ఆక్సిజన్‌ చాలక మెల్లగా వేడెక్కి, నింపాదిగా మండాయి. అప్పుడు పొగ, కొన్ని రసాయనాలు విడుదలయ్యాయి. వాటివలన మనందరికీ కోరు, దగ్గు వచ్చాయి. అంతేకాని మొదటిసారి పొయ్యిలో వేసినప్పుడు దిష్టి తగిలిన సూచనగానీ, రెండవసారి కుంపట్లో వేసినపుడు తగలకపోవడానికిగానీ సూచన కాదు. అదంతా మంట తీవ్రతకు సంబంధించిన విషయం. నీవు అమ్మాయి దిష్టి తీసినపుడు ఆ మిరపకాయలు కుంపట్లో వేసి ఉన్నట్లయితే అప్పుడు కోరువచ్చి ఉండేది. అప్పుడు నువ్వు పిల్లకు దిష్టి తగలలేదురా. జ్వరం తగిలింది. డాక్టరు దగ్గరకు తీసికెళ్లమనే దానివి. అసలేం జరిగిందో చెబుతాను విను. మన అమ్మాయి తెల్లగా, బొద్దుగా ముద్దొస్తోంది. అందు వలన ఫంక్షన్‌లో అందరూ పలకరించడం, ఎత్తుకో వడం, ముద్దు పెట్టుకోవడం చేశారు. పసిపిల్లలు కొత్త వాళ్ళ దగ్గర ఎంతో ఇబ్బందిగా ఫీలవుతారు. అలా చాలాసేపు ఇబ్బందిపడితే, దానికి కారణంగా వాళ్ళ ఒళ్లు వెచ్చబడుతుంది; పెద్దవాళ్ళకి బడలిక కార ణంగా జ్వరం తగిలినట్లు. వాళ్ళకు కొన్ని గంటల విశ్రాంతి ఇస్తే మామూలు స్థితికి వస్తారు. నేనిప్పుడు అమ్మాయిని కాసేపు చల్లగాలిలో ఎత్తుకొని తిప్పు తాను. నిద్రపోతుంది. తెల్లవారేటప్పటికి మామూ లుగా, హుషారుగా, ఉల్లాసంగా ఆడుకొంటుంది'
అన్నాను. కొంతసేపు తిప్పిన తర్వాత పాప నిద్రపోయింది.
అప్పుడు మా అమ్మ ఇలా అడిగింది. 'అరేరు! లక్ష్మీకాంతం! కొన్ని కళ్ళు దిష్టి కళ్ళు అంటారు గదరా? కొంతమంది పిల్లల్ని చూస్తే, ఆ పిల్లలకు అన్నం సహించకపోవడం లాంటివి జరుగుతాయి. మరి దానికేమంటావు?'
'అమ్మా! దిష్టి కళ్ళు అనేవేవీ ఉండవు. మన కళ్ళలోంచి కొన్ని ప్రత్యేక కిరణాలు పోయి ఇతరుల మీద పడవు. ఏ వస్తువు మీదయినా వెలుతురు కిరణాలు పడ్డప్పుడు, ఆ వస్తువు కాంతి మన కళ్ళల్లోకి పడుతుంది. ఇక ఆ కళ్ళల్లోంచి దిష్టి అనేది ఇతరుల మీద పడటం ఎలా సంభవం? మీరేం చేస్తుంటా రంటే పిల్లలకు జ్వరం తగిలినా, ఆకలి తగ్గినా ఆ లక్షణాలు తగ్గటానికి తీసుకోవలసిన జాగ్రత్తలూ, మందుల విషయం ఆలోచించకుండా ఆ రోజున ఎవరు పసిబిడ్డను చూశారు? ఎవరివి దిష్టి కళ్ళు లాంటి అనవసర, అశాస్త్రీయ ఆలోచనలు చేస్తారు. మిరపకాయల దిష్టి, బుంగ దిష్టి లాంటివి తీస్తారు. దిష్టి అనేదే లేదని అర్థంచేసుకోమ్మా! నేను చెప్పిన విషయం కరక్టేనని ఈసారి ఏదైనా ఫంక్షన్‌ జరిగినప్పుడు నిరూపిస్తాను' అన్నాను.
మా అమ్మ మౌనంగా విని ఊరుకుంది.
కొన్నిరోజుల తర్వాత బంధువుల ఇంట్లో పెళ్ళికి వెళ్ళాము. ఆ కార్యక్రమం జరుగుతున్నంతసేపూ మా అమ్మాయిని ఎత్తుకుని, బంధువుల పలకరింపులు కాగానే, బయటకు తీసుకువెళ్ళి చల్లగాలిలో ఆడించాను. ఇంటికి వచ్చిన తర్వాత కూడా పాప ఉల్లాసంగా ఆడుకుంది.
ఆ తర్వాత మా అమ్మ దిష్టి సంగతి ఎప్పుడూ ప్రస్తావించలేదు.
కె.ఎల్‌.కాంతారావు,
జన విజ్ఞాన వేదిక.
No comments:
Post a Comment